W przestrzeniach publicznych organizacje pozarządowe reprezentujące ekspertów – architektów krajobrazu i architektów oraz wspólnoty mieszkańców organizują przedsięwzięcia mające na celu animowanie procesu identyfikacji z przestrzenią.

Kończą się one zwykle wspólnym budowaniem parku lub ogrodu, gdyż, nie wiedzieć czemu, to w ogrodzie zwykle upatrują ludzie ideał przestrzeni pięknej, bezpiecznej i swojskiej. Mieszkańcy zakładają wspólnie ogrody warzywne i kwiatowe, zagospodarowują zapomniane kwietniki. W krajach anglojęzycznych działania takie znane są pod nazwą community gardening (ogrodnictwo wspólnotowe) i guerilla gardening (partyzantka ogrodnicza). Ta ostatnia podkreśla opozycję wobec oficjalnych, „niepartycypacyjnych” działań władz w zakresie zagospodarowania i utrzymania przestrzeni publicznych, które są niewystarczające. Na początku tych spontanicznych działań wspólnot mieszkańców pojawia się jednak zwykle motyw poznawania okolicy celem zidentyfikowania wartości okolicznego krajobrazu (wizerunek miasta to też krajobraz!). Wspólnoty organizują wycieczki, tworzą strony internetowe prezentujące okoliczne zabytki, organizują pokazy starych fotografii etc. Dobrym przykładem może tu być działanie stowarzyszenia mieszkańców warszawskiego Żoliborza Żoliborzanie.pl.